«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Սկսվում է պայքար մանդատի համար

Սկսվում է պայքար մանդատի համար
03.07.2012 | 23:36

Լավ, Ռուբեն Հայրապետյանը հրաժարվեց մանդատից: Գորդյան հանգույցը հատվեց մի հարվածով` Հերման վան Ռամպոյին վաղը երբ ներկայացնեն «Հարսնաքարում» կատարված սպանությունը, չեն կարող չասել, որ մանդատը վայր դրեց պատգամավորը, ում պատկանում է «Հարսնաքարը»: Երբ դուրս գան Ազգային ժողովի առաջ բողոքի ցույցի, չեն կարող չհասկանալ, որ հասցեն սխալ են ընտրել` Ռուբեն Հայրապետյանը մանդատը վայր է դրել: Ընդհանրապես այս մի քանի օրում կուտակված թույնի, չարության ու մոլեռանդության մեջ արդեն թվում էր, որ զոհված բժիշկն ու նրա մահը 64-րդական դեր ունեն, կարևորը Ռուբեն Հայրապետյանի մանդատն է, որի համար հայտարարված էր մրցույթ` ով ավելի շատ կխփի, նա ամենամեծ պարգևը կստանա:

Ընդհանրապես այս մի քանի օրերի իրադարձությունների մեջ շատ քչերը նկատեցին կամ չնկատեցին էլ, որ յուրաքանչյուրը ներկայացրեց ինքն իրեն, իր հավակնությունները, իր մարդկային տեսակն ու հոգեբանությունը: Վահե Ավետյանի մահը և Ռուբեն Հայրապետյանի անձը դարձան հայելի, որ երևակեցին ով ով է, ով ինչ գին ունի: Ով ինչ է ուզում, ով ինչ է երազում: Ով ինչքանով է իր նկրտումները արժանիքներ կարծում ու սեփական անձի պանծացումը արդարության համար պայքար ձևակերպում: Սովորաբար այդպես են ապրում չկայացած մարդիկ, այդպիսին են նաև չկայացած հասարակությունները:
Հիմա ի՞նչ: Արդարությունը հաղթանակե՞ց:
Քաղաքացիական հասարակությունը (ասեմ, որ երբեք չեմ հասկացել` ովքեր են այդ հասարակությունը մարմնավորում և ինչպես, բայց համարյա միշտ իմացել եմ` ինչ գնով) Հայաստանում իր ակտիվում ևս մի հաղթանա՞կ ավելացրեց` համարյա Մաշտոցի պուրակ:
Թե՞ քրեաօլիգարխիկ համակարգը փլուզվեց:
Վաղվանից հանցագործությունների կտրուկ նվազու՞մ է գրանցվելու:
Բոլորը քաղաքակիրթ ու հանդարտաբարո՞ են դառնալու:
Հայաստանի տարածքում ծեծկռտուքներ ու սպանություններ չե՞ն լինելու:
Սպառվե՞ց քաղաքական օրակարգի թիվ մեկ խնդիրը:
Իսկ Վահե Ավետյանի համար, համոզված եմ, միևնույն է:

ԱՆԱՀԻՏ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. -Եվ, այնուամենայնիվ, եթե ինչ-որ մեկը հանկարծ ու որոշի համեմատել «Առագաստն» ու «Հարսնաքարը», թող սպասի մինչև հետաքննության ավարտն ու դատավարության ավարտը: Եզրակացությունները հուզական դաշտում և եզրակացությունները ռեալության մեջ իրենց հիմքում տարբեր ելակետեր են ունենում, բայց կարևորը, միևնույն է, վերջակետն է: Այս պատմության ոչ մեկնակետը, ոչ վերջակետը Ռուբեն Հայրապետյանինը չեն:

Դիտվել է՝ 5483

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ